مقدمه:

ادعا مي‌شود ميلو[1] از شهر كراتن [2] بزرگترين قهرمان قرن ششم قبل از ميلاد مسيح هر روز گوساله‌اي را به دوش مي‌كشيد و آن را حمل مي كرد تا به گاوپروري تبديل شد، وي با استفاده از اين روش آن قدر قوي شد كه در طول 24 سال مبارزه‌اش هرگز شست نخورد و 6 بار پياپي مقام قهرمان المپيك آن زمان را به خود اختصاص داد در ساليان دراز گذشته قهرمانان براي رسيدن به آمادگي مطلوب از روش ‌هاي جالب ديگري استفاده مي كدرند مثل كروباس [3] كه شغل او آشپزي بود و استعداد جسماني خوبي برخوردار نبود براي تمرين آن قدر از تپه‌ها به شدت بالا و پائين رفت كه قهرمان المپيك سال 77 قبل از ميلاد مسيح گرديد و در بيشتر مسابقاتي كه در يونان ترتيب داده مي شد. پيروز بود. رشته  اواپتد[4] نام داشت كه 200 يارد را به طور مستقيم مي‌دويد كلمة‌ ستاديوم[5]  از همين نام مشتق گرديده است پاي داماس از شهرستاني  مبارزه بزرگ ديگري بود كه گفته مي‌شود از طريق بلند كردن سنگ آنقدر قوي شده بود كه با دست برهنه مي‌توانست شيري را از پاي درآورد.

آراچيان [6] از شهرتسالي[7] مبارز بزرگ ديگري بود كه گفته مي‌شود از طريق بلند كردن سنگ آنقدر قوي شده بود كه با دست برهنه مي توانست شيري را از پاي درآورد.

آرچيان [8] از طريق كشتي گرفتن با چهار پايان به حدي مهارت كسب نمود كه توانست 5 بار قهرمان كشي المپيك شود و بالاخره در استاديومي كه آخرين مسابقه خود را برگزار كرد پس از شكست از حريف هر گز از زمين برنخاست. بشر پيوسته در تقلا بوده است تا سريعتر برود. بيشتر بپرد دورتر پرتاب كند و قدرت مقاومت و مهارت بيشتري را به نمايش بگذارد،و خوي مبارزه‌گري به شهرت با غريزه او عجين گسته است و علاقه بسيار دارد تا نمايشات (حركات) قهرماني را به نحو احسن به مورد اجرا گذارد، از طريق تجربيات علمي،‌ مشاهده و تجربيات علمي روش‌هاي قديمي بدن سازي كه روزگاري رايج و طرفداران زيادي داشت از دور خارج شود و روش هاي جديد كه بر پايه فهم و آگاهي استوار است جاي آنرا پر كند. در طي قرون گذشته كند و كاو براي روش‌هاي بهتر بدن سازي تكامل بسيار آهسته و تدريجي داشته است اما در سال‌هاي اخير بواسطه تغييرات بسيار زيادي كه اتفاق افتاده است نتايج حيرت آوري در نمايش ها ورزشي قهرماني مشاهده گرديده است تغييرات سال‌هاي خير. در روش‌هاي بدن ساز ياز تحقيق علمي نشأت گرفه است تأثير روش‌هاي مختلف از طريق اطلاعات دقيق و با ارزشي كه از تحقيق بدست مي آيد مشخص مي‌گردد و به همين دليل اكنون از گذشته بهتر بدانيم كه چگونه  قدرت،‌ اسقامت، توان،‌ چابكي و ساير مهارت هاي قهرماني را بهود بخشيم علاوه بر اين از دوارو، رژيم غذائي، ارتقاع. گرم كردن بدن و عوامل مؤثر ديگر چيزهاي زيادي فرا گرفته‌ايم همچنين در سال‌هاي اخير در مورد جنبه هاي گوناگون بدن سازي و نمايشات ورزشي اطلاعات جامه‌ي جمع‌آوري كرديم.

آمادگي جسماني از جمله مفاهيمي است كه بسيار مورد استفاده قرار گرفته و به آمادگي انرژي و آمادگي عضلاني اشاره دارد. آمادگري انرژي و آمادگي عضلاني هر كدام داراي اجزايي مي‌باشد.

آمادگي انرژي و آمادگي عضلاني دو جزء اصلي آمادگي جسماني‌اند. آمادگي انرژي نيمي از يك برنامه مناسب تمريني را تشكيل مي دهند ورزش‌هاي كوتاه مدتي هم چون دوي 100 متر، پرش طول و . . . . كه تنها به چند ثانيه زمان نياز دارد از جمله ورزش‌هايي هستند كه نيازمند آمادگي انرژي بي هوازي مي‌باشند.

از سوي ديگر ورزشهاي دراز مدتي هم چون دوي 5000 متر يا شناي استقامتي ، به توانايي توليد انرژي در طول مسابه يا همان آمادگي انرژي هوازي نيازمندند. پس آمادگي انرژي،‌ خود داراي دو جزء اصلي به نامهاي آمادگي انرژي هوازي و آمادگي انرژي بي‌هوازي مي‌باشد.

نيمه ديگر يك برنمه مناسب تمريني را آمادگي عضلاني تشكيل مي دهد. آمادگي عضلاني خود شامل قدرت، استقامت عضلاني، توان، سرعت، انعطاف پذيري و چابكي است برخي رشته‌ها به قدرت و برخي به استقامت عضلاني يا توان نياز دارند. در ورزشهاي گوناگون عوامل خاصي از آمادگي عضلاني مورد نظر است.

بنابراين ممكن است حتي دو رشته ورزشي كه از لحاظ قدرت در سطح يكساني قرار دارند، به دليل تقاوت در الگوهاي حركتي، در گروههاي عضلاني برنامه‌هاي تمريني خاصي مورد توجه قرار گيرند. به همين دليل ممكن است بازيكنان خط دفاعي و حمله فوتبال به ترتيب به قدرت و سرعت، دوندگان استقامت به استقامت و قهرمان ژيمناستيك به توان و انعطاف پذيري و با تركيبي از اين ويژگيها نياز داشته باشند.

روشهي تمرين براي توسعه آمادگي انرژي

1- تمرينهاي تداومي

همان طور كه از نمايش پيداست. شامل دويدن (يا شنا) طولاني مدت مي‌‌باشد كه به سه دسته تقسيم مي‌‌شود.

الف) دوي تداومي آهسته، دويدن مسافتي طولاني با سرعت آهسته از اين قبيل دوها به نام دوهاي هوازي يا استقامتي ياد شده است.

ب) دوي تداومي سريع: تفاوت بين اين دو و دوي آهسته، در سرعت و سرعت گام برداري آن است كه باعث جلو افتادن خستگي شده، در نتيجه مسافت كمتري طي مي‌شود در اين دو شدت دويدن بايد به حدي باشد كه تعداد ضربان قلب 0 تا 90% حداكثر برسد.

ج) جالينگ اصطلاحي است كه همه دوها را با هر سرعتي شامل مي شود. وي معمولاً به يك دوي نرم و طولاني با سرعت آهسته اطلاق مي‌گردد.

2- تمرين بازي سرعت يا فارتلك

فارتلگ يك واژه سوئدي است و به معني بازي سرعت مي‌باشد. اين تمرين شامل دوهاي سريع و آهسته متناوبي است كه در زمين‌ها و جاده‌ها و معابر و در محيطهاي طبيعي انجام مي‌گيرد. اين تمرين در واقع پيش نيازي است براي تمرين‌هاي تناوبي مي‌باشد.

3- تمرين تناوبي:[9]

تمرين تناوبي همان طور كه از نامش پيداست. عبارت است از تكرار دسته‌اي از مراحل تمرين كه بين آنها به طور متناوب از مراحل استراحت استفاده مي شود.

مراحل استراحت  عموماً شامل تمرين‌هاي سبك و نرم است.

4- تمرين تكراري:[10]

دوي تكراراي شبيه تمرينهاي تناوبي است اما در مرحله فعاليت و مدت استراحت بين تكرارها با آن متفاوت است.

5- تمرين‌هاي سرعتي :

اين نوعتمرين توسط دوندگان سرعت به منظور توسعه دستگاه ATP-PC و بهبود قدرت عضلاني مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اين جا، مسافتهايي با حداكثر سرعت تكرار مي‌ شود و بهتر است هر تكرار از اين نوع تمرين‌ها حدود 6 ثانيه (55 متر) طول داشته باشد و نكه مهم در اين تمرني‌ها كامل بودن زمان استراحت بين تكرارها است.